Aleja Brzóz

Mnóstwo brzóz posadzonych w równych odstępach - po obu stronach każdego budynku. Są dość niskie, bo młode, ale nie martw się, z pewnością jeszcze urosną. Legioniści lubią wieszać na nich różne ozdoby część nie waha się nawet ryć w ich pniach - na jednym z centralnych odnaleźć można napis E + A w serduszku. Polecamy tego nie robić, bo ich umieszczenie jest sponsorowane przez pewną starszą obywatelkę Nowego Rzymu - panią Starkweather. Wszyscy wiemy, jak mocno można oberwać jej patelnią. Znajdziesz tu też kilka ławeczek, latarni i oczywiście koszy na śmieci (pani pretor wspomaga recykling) dlatego śmiało możesz się tutaj zrelaksować!

Biegał.A kto taki? Oczywiście, że Gabriel.To znaczy, Gabe.Nazwanie go pełnym imieniem groziło całkowitym spiorunowaniem wzrokiem.Ale nie było to tak proste, odkąd magia w obozie działać przestała.Nienawidził tego.Kochał bowiem swoją moc, poniekąd dodawała mu pewności siebie. Czuł się przez nią wyróżniony, mimo przebywania w miejscu, gdzie zdolności, które ludzie zakwalifikowaliby do "paranormalnych" bywały na porządku dziennym.Do czasu.
Miał na sobie czarne szorty, długi i zwiewny podkoszulek na ramiączkach w tym samym kolorze, który w niczym nie przypominał jego drużynowych koszulek, w których ciało ledwo co oddychało.Oszczędził swoim biednym stopom ukochanych, lecz topornych i ciężkich butów Timberland, a zastąpił je równie godnymi jego nóg trampkami, które kończyły się nieco ponad kostkę.Nie czuł zmęczenia, a bieganie aleją tylko go uspokajało.

Brzoza po prawej. Brzoza po lewej. Naprzeciwko i za nim. Tak w kółko, bo przebiegał aleję w dość szybkim tempie. Miał na sobie nietypowy dla siebie czerwony podkoszulek bez rękawów z napisem "Beacon Hills Lacrosse" oraz szare szorty które powstały w skutek przycięcia starych dresów. Na jego nogach pojawiły się, oczywiście, czarne adidasy zx flux.
Miał dobry dzień, a tak mu się przynajmniej wydawało. Do tej pory nie spotkał żadnego legionisty, któremu musiałby wlepić szorowanie garów czy 200 pompek za zwykły idiotyzm.
Włożył słuchawki do uszu i puścił muzykę z mp4, którą przed wyjściem z baraku przyczepił do ramienia. Obrócił się na pięcie, teraz biegł tyłem, zamknął oczy i wpuścił do nosa świeże powietrze.

-Oh, nie robiłbym tego.-Zwrócił się do chłopaka Gabe.Znał go? Pewnie tak.Czy on znał Stilinskiego? Również prawdopodobne.Przeczesał palcami swoje czarne włosy, biegnąc na równi z może-i-znajomym.
-Kiedyś też tak biegłem.A potem wylądowałem na ziemi przez niezwykle denny żart nieatrakcyjnego legionisty.-Dodał po chwili chłopak.Prostując, wcale nie martwił się o los drugiego herosa, ponieważ nie zawracał sobie głowy ludźmi.Chyba, że jest się jego przyjacielem lub wybranką serca.

Podniósł powieki i momentalnie wywrócił oczami, zbyt często to robił.
- Pamiętaj, ze rozmawiasz z centurionem - prychnął cicho, ale potem spojrzał na osobę, która zwróciła mu uwagę. Stilinski, czyli osoba na równi z jego rangą. Westchnął i machnął ręką, dając mu znać, żeby zapomniał o wcześniejszym zdaniu. Zmierzył go zwykłym dla siebie spojrzeniem, chłodnym.
- Rozumiem, że też wybrałeś się pobiegać w to jakże "urocze" miejsce - mruknął ledwo słyszalnie, wracając już do normalnej pozycji w jakiej biegali ludzie.

-Oczywiście. No wiesz, tu są brzozy.I drzewa.I w ogóle super.-Parsknął, jak zwykle pełny pozytywnej i nie dającej się zgasić.Ogółem, był bardzo zabawnym i wiecznie uśmiechniętym kolesiem, więc chyba nikogo to nie zaskoczyło.Lubił zarażać innych swoim uśmiechem i nastawieniem do życia.Chociaż owszem, potrafił być bardzo chamsko i niemiły.Zapewne wiele osób już się o tym przekonało,a szczególnie jego byłe kobiety.Żadna nie zerwała z nim-to on kończył pseudo idealne związki-każdy w inny, epicki sposób-które pewnie powoli przechodziły do historii.

Łaźnia, trening, bieganie, potem picie, aż do wieczora. Dzień jak co dzień.
Gabu wymijała brzozy z kocią zwinnością i szybkością. Przeskoczyła nad jakimś kamyczkiem, zrobiła slalom wokół brzóz i poprawiła kucyk. Słońce prażyło jej odsłoniętą skórę. Miała na sobie tylko adidasy, krótkie spodenki i sportowy stanik. Blond włosy związała w wysoki kucyk wsparty wsuwkami, żeby wydawał się jeszcze wyższy. Cienkie włosy przyklejały się od potu do jej spoconej skóry. Właśnie ominęła jedną z brzóz kiedy wpadła na dwóch chłopaków stojących zaraz za nią. Pęd sprawił, że zanim wyhamowała wpadła na jednego z nich, odbiła się od niego i wylądowała na pupie.
- Ała... - mruknęła patrząc z wyrzutem na chłopaków - centurionów jak zauważyła.

- Ta, najpiękniejsze miejsce na ziemi, bo niemożliwe, żeby tak zajebiste osoby jak my pojawiły się w byle jakim miejscu jednocześnie - powiedział ironicznie. W rzeczywistości przybiegł tutaj, bo nogi go tutaj wysłały, sam jakoś nie myślał o tym gdzie biegnie. Nie zdążył się jeszcze spocić, ale z przyzwyczajenia przejechał po włosach i czole, wtedy ktoś na niego wpadł. Super. Więcej dotyku. Na szczęście nie stracił całkowicie równowagi, bo podparł się na chłopaku obok.

-Woah-Zachwiał się nieco Stilinski, patrząc z rozbawieniem na dziewczynę.
-Wszystko okej?-Uniósł nieznacznie brwi, a na jego twarzy pojawił się uśmiech.Spojrzał kątem oka na swojego kompana, który na szczęście nie przewrócił go na ziemię przodem.Nadal jednak patrzył na dziewczynę, która chyba nie za bardzo była zadowolona z upadku.Zresztą, kto by był? On to miał szczęście.Kiedy nie mógł zamknąć gęby, z nikim nie mógł porozmawiać.A gdy szukał chwili dla siebie, znalazł towarzystwo.

"Proszę, nie zacznij z nią flirtować na moich oczach, błagam"' - mówił sobie w myślach, chociaż nie był pewny czy tak zrobił. Dziewczyna, która na nich wpadła, to jego wczorajsza wybawczyni, no proszę.
Speszył się, tak nagle. Dwójka jeszcze okej, ale troje, to mały tłum. Niewielki, ale jednak, a on nie lubił tłumów. W większych sklepach czasami nie mógł złapać powietrza.

Poczuł przeszywający ból głowy, który zdawał się być rozgrzanym do czerwoności żelazem wodzącym po jego skroni, zjeżdżającym w końcu po policzku, dotykającym mimochodem górnej wargi-by w końcu wbić się z siłą kulturysty w płat czołowy.W środku krzyknął z bólu, ale na jego twarzy nic nie wskazywało na to, że cierpiał.Zagryzł policzek niesamowicie mocno, co akurat było widoczne-ale przestał, z prostego powodu-tak szybko, jak uderzenie przyszło, tak samo poszło.Zaczął się poważnie zastanawiać, czy to miało jakiś związek z okropną, wczorajszą migreną.Kiedy poczuł ulgę, w duchu podziękował swojemu organizmowi.

- W porządku - uśmiechnęła się do chłopaka, bo wydawał się miły, a potem wstała i otrzepała się z ziemi. Kiedy się wyprostowała znowu zaczęła mówić. - Przepraszam, że na was wpadłam, chociaż na szczęście i tak jedyną ofiarą jestem ja - zaśmiała się ukazując znienawidzone dołeczki w policzkach. - Z wami wszystko w porządku? - zapytała odgarniając niesforne włosy za ucho, które wyślizgnęły się z jej kucyka

-W miarę.-Kiwnął głową.Odwzajemnił uśmiech dopiero po chwili.Starał się zapomnieć o tym, co go spotkało przed minutą.Nie żeby to się jakoś nasilało-bo to "dopiero" pierwszy taki przypadek.Na chwilę, całkowicie odruchowo spuścił głowę w dół.Rozwiązana sznurówka.
-Stary, dasz radę stać sam? Chciałem wspaniołomyślnie,w troskę o własne bezpieczeństwo zawiązać sznurówkę.-Parsknął, ironizując swoją wypowiedź.Należał do przednio kulturalnych osób, natomiast nie chciał, by chłopak się przewrócił czy coś.

- A jakbym powiedział, że nie dam, to byś się nie schylał? Wiąż ją - odpowiedział, dodatkowo pchając chłopaka lekko w dół. Miał wcześniej zapytać czy wszystko z nim w porządku, ale dziewczyna go uprzedziła, a nie lubił powtarzać pytań. Przestąpił z nogi na nogę i puścił ramię centuriona. Rozglądnął się dookoła z napompowanymi policzkami, machał rękami, jakby miał ADHD, przy bokach tułowia. Rozgadał się dzisiaj.

Zaczął ją wiązać, puszczając mimo uszu pytanie, które w gruncie rzeczy uznał za retoryczne.Głupie migreny.Nie przejmował się tym,no bo halo-co może być złego w zwykłym, przeszywającym bólu? Zaraz przeszedł, więc nie męczył się długo.To znaczy, przez chwilę myślał o późniejszym odwiedzeniu "szpitala" i zwykłej prośby o przeciwbólowe.Lub po prostu powie jakiemuś swojemu legioniście, by zrobił to za niego.No dobra, aż taką szmatą nie..Eh, kogo oszukiwał? Oczywiście, że był.Ale nie musiał okazywać swojej słabości wysługując się innymi ludźmi.Więc tego nie zrobi.

Kiedy centurion (Jak on miał na imię?) wiązał sznurówkę, Gabu w końcu zwróciła uwagę na jego towarzysza. Musiała podnieść głowę, bo był od niej wyższy o jakieś 20 cm. Natychmiast go rozpoznała. Uratowała go wczoraj od rozmowy z tą dziewczyną. Powinien jej podziękować czy coś, ale on jak zwykle zachowywał się jakby nikogo nie zauważał. Patrzył wszędzie byle nie na nią i zachowywał się tak jakoś nerwowo. Gabu zmarszczyła brwi
- Wszystko w porządku Yoon?

Gabe w końcu wstał, mierząc wzrokiem Yoona i dziewczynę, której imienia po prostu nie znał.Znali się? Oh, ty upośladku.On mógł być przecież centurionen j e j kohorty.Stilinski nie był ciężkomyślący, ale ten cały ból i jego widmo nieco wybiło go z równowagi.Nieważne.W każdym razie, powinien zapytać się w końcu legionistki o jej imię, bo głupio byłoby prowadzić z nią konwersację, nie znając podstawowych faktów.

- Co? - spojrzał w dół na dziewczynę, musiała minąć chwila zanim skojarzył o co zapytała, matoł. - jasne, ehe, wszystko dobrze. Dzięki za wczoraj, wiszę ci cukierka czy coś takiego.
Spróbować się uśmiechnąć, jak zwykle bezskutecznie. No dobra, jeśli bezskutecznie nazwiemy uniesienie jednego kącika ust, ale dla większości osób to nie uśmiech. Czemu musi zachowywać się, jak kompletny idiota? Nie umie rozmawiać z ludźmi i trzeba to zmienić. Co z tego, że za nimi nie przepadał, trzeba było się jakoś porozumieć i tak, zrozumiał to dopiero po osiemnastu latach życia.

- Jeśli już to jakieś mocne wino. Alice stwierdziła, że jak kogoś pozna nie zostawi go w spokoju do póki przed jego imieniem nie będzie widnieć "Świętej pamięci" - powiedziała znowu się śmiejąc i lekko mrużąc lewe oko jak to miała w zwyczaju. Potem uśmiechnęła się naśladując Yo. Miał całkiem słodki uśmiech. - Jesteś centurionem jej kohorty prawda? - zwróciła się do drugiego chłopaka. - Znaczy V. Jest tam Alice Cooper z greckiego obozu. Chyba powinieneś pomóc jej kogoś poznać, bo ma z tym najwyraźniej kłopot

- Mocne wino dla osoby niepełnoletniej-raz! - powiedział przeciągając "a" w wyrazie "raz". - jesteś dzieckiem Bachusa, zgadza się?
Jakby mogła być od kogoś innego, była pokręcona i piła stanowczo zbyt dużo alkoholu w tak młodym wieku, nawet on tyle nie wypił.
- To nie zmienia faktu, że straciłaś moc i teraz się możesz normalnie upić, więc dbając o twoje dobro i takie tam, nie dam ci wina. Najwyżej czekoladki z mocniejszym alkoholem.
Szczere? Nie obchodziło go to czy jest niepełnoletnia, sam święty nie był, ale ktoś mógł podsłuchiwać i chciał być porządnym centurionem, który matkuje. Fu, jak to brzmi w ogóle.

- Wiesz, "Bachus rulez" jak to mawiamy - wzruszyła ramionami. - Alkohol i kac nam niestraszne nawet przed osiemnastką i bez naszych mocy, chociaż trochę mi ich brakuje. Zawsze na imprezach sprawdzało się byle machnięcie dłonią i mieliśmy stos dobrych roczników - zamyśliła się i teraz wyglądała na nieco przygnębioną. - Ale dość o mnie. A co ty ciekawego utraciłeś synu Plutona? Zabijanie skinięciem palca? - zaśmiała się.

Słysząc pytanie dotyczące jego osoby przybrał na twarz grobowa minę, a jego oczy się zwęziły. Nie miał zamiaru nic o sobie mówić, nikt nie musiał nic o nim wiedzieć. Wystarczy już, ze dziewczyna wie jak ma na imię, od kogo jest i jakie ma stanowisko w legionie.
- Coś w tym stylu, możesz się domyślić - odpowiedział wymijająco i otrzepał ramię, na którym nie było wcale żadnego brudu. Potem spojrzał na dziewczynę, mógłby ją zapytać o imię, ale w zamian za to mogłaby go uprosić o odpowiedź na jej pytanie.
Zauważył, że muzyka nie dobiega już do jego uszu, więc wyciągnął słuchawki z uszu i włożył je do kieszeni szortów.

Skrzywiła się lekko. Yo był jak zwykle oschły i niemiły. Nie wredny. Wredne są dzieci Wenus. On po prostu zachowywał się jakby nikogo nie lubił. "Jak większość dzieci Plutona" - pomyślała. Mimo woli uśmiechnęła się znowu mrużąc oko i podnosząc lekko prawy kącik ust.
- Czyli w takim razie mam szczęście? Mogłabym w końcu zginąć na miejscu.

- Nie krzyw się, bo ci zostanie, W sumie tak, możesz się cieszyć, wystarczyło pstryknięcie - powiedział i puścił jej oko. Pstryknął jej też przed oczami. W rzeczywistości wcale by od tego nie zginęła, ale można czasami postraszyć ludzi, nie? Przestąpił z nogi na nogę, długo stał w bezruchu i nogi mu trochę ścierpły.

-Kurde.-Ocknął się Gabe.
-Mówiliście coś do mnie?-Zapytał, wybudzając się z zamyślenia.Głupio się poczuł, nie powinien tak "przysypiać" w towarzystwie.Ale dziewczynie i chłopakowi chyba całkiem dobrze się rozmawiało, skoro go wcześniej nie trzepnęli.Czyżby rosnął związek? Uhuhu.Uniósł znacząco swoje ciemne brwi, a na jego ustach zagościł uśmieszek.