Szpital

Zatrzymał się i ustał koło Aleks. Lekko się uśmiechnął. Troszkę to będzie dziwne, jak wejdą razem do baraków. A w szczególności jego kohorty. Już sobie wyobraża te plotki i głupie żarty. W sumie to wszystko i tak wyjdzie na jedno - Ayden będzie śmiał się z nimi. Ruszył znów obok niej.
- No w sumie... - na jago twarzy pojawiło się zamyślenie. - Tak. To będzie dziwne i po chwili rozniosą się plotki. - cicho się zaśmiał. - No chyba, że boisz się shipu z legionistą. - puścił jej oczko i szedł rozbawiony z córką Bachusa do baraków pierwszej kohorty.

Pokazała mu język i przyśpieszyła kroku. Zaczęła nucić pod nosem jakąś piosenkę i gdy doszła do drugiej zwrotki w końcu raczyła mu coś odpowiedzieć.
-Bardzo, to zniszczy mi reputację zimnej i oschłej pretorki. -Zaśmiała się cicho i zamknęła oczy na dłuższą chwilę. Skoro wszyscy myśleli, że jest taka potworna to może przyjaźń z Aydenem wyjdzie jej na dobre, ludzie zobaczą, że ma serce, a ona będzie miała z kim porozmawiać o czymś innym aniżeli kohorty, Senat, Grecy, mało pieniędzy, remont i inne takie sprawy o których niestety rozmawiała ze wszystkimi ludźmi z którymi była w bliższych relacjach.
-A Ty? Nie boisz się co sobie pomyśli Twoja kohorta?

Udawał oburzonego, gdyż Aleks pokazała mu język.
- Krowa ma dłuższy i się nie chwali. - rzucił jej ripostę, która była żartem startym jak świat.
Szedł ciągle obok i słuchał jak nuci. Nie miał nic przeciw, bo nawet ładnie jej to wychodziło. Cóż. Dziecko Bachusa, to pewnie lubi muzykę.
- Wiesz. Budzisz postrach wśród legionistów. Robią co tylko chcesz, a taki Ayden spowoduje, że będą chcieli z Tobą robić selfie. - uśmiechnął się do niej. - A moja moja kohorta niech sobie myśli co chce. Wiedzą dobrze, że mam już kogoś na oku. - pomyślał wtedy o dziewczynie z pierwszej kohorty. W sumie to jest tak jak w Romeo i Julii. Pierwsza kohorta nienawidzi drugiej i na odwrót. Musi się z nią spotykać bardziej potajemnie. Całe szczęście ma pozwolenie od swojej centurionki na wychodzenie po zmorku. Ach te zalety bycia najstarszym legionistą, poza centurionem, ze swojej kohorty. Po chwili dodał. - Czyli według mnie możemy dziś spędzić cały dzień razem, a moja kochana dwójka raczej nie będzie myślała, że to rodzaj randki. - skończył zdanie i akurat znaleźli się pod barakiem kohorty pierwszej. Ciekawe czy ktoś jest w środku, czy wszyscy poszli trenować.

Zaśmiała się ironicznie i nim otowrzyli drzwi od baraku spojrzała na niego z ciekawością.
-Czy ty straszysz mnie swoją dziewczyną czy mi się tylko wydaje? -Puściła mu oko i przepiściła bokiem wzmiankę o tym, że sieje postrach wśród legionistów a dzięki niemu będzie mogła robić sobie selfie z legionistami. -Oh, a tak a propo twojej kochanej kohorty. Dlaczego ostatnio nie wszyscy byli na porannym Apelu?
Otworzyła drzwi i przytrzymała mu je, by ten mógł wraz z naręczem apteczek wejść do środka.

- Straszę. - wyszeptał jej do ucha, przy okazji łaskocząc jej ucho ciepłym oddechem. /( ͡° ͜ʖ ͡°)/
Wszedł do środka. Nikogo tam nie było. Cóż. Położył wszystkie apteczki na stoliku, który znajdował się w środku. Pewnie należał do centuriona. Usiadł na nim.
- Cóż... Ja nimi nie rządzę. Woleli trening od apelu i się im nie dziwię. W końcu to u mnie jest najwięcej dzieci Marsa. Kogo one tam by słuchały. Nawet cały senat mają w du... - nie dokończył, a po chwili się poprawił. - w nosie. Tylko nikomu o tym nie mów. - to akurat było taaaaką wielką tajemnicą. Każdy o tym wie. Nawet senat. - Więc... Teraz Panienka będzie sprawdzać, czy w baraku jest okay, a ja popatrzę. - uśmiechnął się i założył ręce na piersi.

Przeszedł ją niemiły dreszcz gdy to zrobił. Aleks rozczarowana faktem, że nikogo tu nie ma przeszła się po całym baraku patrząc czy legioniści z I kohorty są dostatecznie porządni. I byli, większość łóżek zaścielona, nie potrzebne rzeczy nie walały się po całym baraku, ani nie było czuć żadnego dziwnego i specyficznego zapachu.
-No tak. Marsiątka, przecież nie mogłam spodziewać się po nich czegoś innego. Na Wasze szczęście macie punktualnych centurionów, z którymi i tak będę musiała pogadać. - Zamknęła jeszcze okno, bo zaczynało robić się zimno i ruszyła w stronę wyjścia. -Zawsze jesteś taki, no nie wiem, tajemniczy?

Obserwował jak Pretorka sprawdza każdy kąt. Perfekcjonalistka, pomyślał. Zobaczył, że zamyka okno i kieruje się do wyjścia. Wstał, wziął pięć apteczek i podszedł bliżej niej.
- Zawsze ja mogę zastąpić centuriona. I tak już ze mną rozmawiasz. - powiedział z nadzieją, że jako kohorta nie dostanie bury. Trudno ich okiełznać. Same Marsiątka, Bachusiątka i Plutoniątka. Taką ekipę ogarnąć to jest cud. Całe szczęście, że nasze centurionki to też Marsiątka i dają jakoś radę. Przez myśl mu teraz przebiegło, że zachował się troszkę niekulturalnie. Powinien raczej jej pomóc. W sumie... Nie. Nie był by obiektywny w stosunku do I oraz II kohorty.
- Ja nie jestem tajemniczy. - powiedział stanowczo. Po chwili dodał szeptem. - Tylko trzeba chcieć mnie poznać. - ustał obok drzwi. - Ty idź przodem, Milady.

Allison leżała na górnej pryczy przykryta kołdrą. Reszta kohorty gdzies wybyła, wiec dziewczyna okropnie sie nudziła. Kiedy chciała juz wstac i iść znalezc sobie jakies towarzystwo, drzwi baraku otworzyły się, a do środka weszła pretorka i ten nędzny lekarzyna, jak mu tam, Ayden? Kretyńskie imie. W każdym razie, lepiej żeby jej nie zauważyli, bo będą się czepiać. Aleks chyba powinna załatwić sobie okulary, bo jakimś cudem nie zorientowala się ze w pomieszczeniu jest też drobna legionistka zwinięta w kulkę. "No szybciej noo... Idźcie sobie" pomyślała nieco się obracając i... Spadła na ziemię. Szybko się pozbierała z podłogi, tak jak gdyby nic.
-Ja nic nie slyszalam-oznajmiła szybko. Byla to prawda, bo dziewczyna nie zwracala uwagi n rozmowę tych dwojga

Gabu wróciła właśnie z długiej przebieżki, którą poprzedzał solidny trening. Postanowiła wpaść do baraku po butelkę wina. Potem zamierzała pić, aż do kolacji nad brzegiem Małego Tybru. Na początku chciała od razu iść nad rzekę, ale w porę przypomniała sobie, że jej moce nie działają. Kiedy weszła do środka zobaczyła Aydena i Aleks, którzy wyglądali jakby właśnie wychodzili. Razem. Gabu pomyślała, że to bardzo dziwne. W końcu Ayden już się spotykał z... kimś, a Aleks nie często widywało się z chłopakami.
- Cześć Aleks! I... Ayden? - powiedziała machając do nich, lekko nerwowo. Była zwykłą legionistką, więc powinna zwracać się do dziewczyny per "Pretor" zwłaszcza w obecności innych, ale jako jej siostra już dawno przestała i mówiła do niej po imieniu.
Podeszła do dwójki rzymian, kiedy z łóżka spadła Allison. Wyglądała, jakby ukrywała się już tam od dłuższego czasu. Gabu wybuchnęła śmiechem
- Cześć Allie. Jak się spało? - zapytała kierując się w stronę swojego łóżka, skąd wyciągnęła dwie butelki wina i schowała je do torby, którą zgarnęła z szafki i powiesiła na ramieniu. Wyjęła jeszcze pudełko ciasteczek z pod łóżka jakiejś legionistki. Potem otworzyła opakowanie i wzięła sobie jedno.
- Chcecie? - zapytała wyciągając je w kierunku pretorki i legionisty.

(wygrywy rzyća normalnie. jesteśmy w baraku jedynki, a piszemy w szpitalu.)
Chłopak nawet nie zdążył wypuścić Pretorki. Na początku ktoś spadł z łóżka w baraku, co było dziwne. Wydawało mu się, że byli sami z Aleks, ale cóż. Każdy może się mylić. Po chwili wpadła kolejna córka Bachusa. Ayden tylko odwrócił się w stronę, w którą poszła dziewczyna. Chyba miała na imię Gabu.
- No witajcie, kochane. - starał się jakoś zachować i nie wywołać kłótni. Cóż. One wiedzą, że jest z dwójki i kłótnia może być murowana. Wystarczy jedno słowo. - Ja podziękuję. - uśmiechnął się w stronę dziewczyny z ciastkami. - Przed chwilą razem z Aleks szamaliśmy ciasteczka.

Wzięła jeszcze jedno ciasteczko i schowała opakowanie do torby.
- Okay. Jeśli to wszystko to ja będę się zbierać - wskazała ręką na drzwi. - Aleks jeśli chcesz możesz do mnie potem wpaść. Będę nad Małym Tybrem - mrugnęła do niej porozumiewawczo, jak zwykle, gdy proponowała wspólne picie, chociaż siostra rzadko spędzała z nią czas z powodu swoich obowiązków i wizerunku Pretora. - No to cześć. - Pomachała do nich i udała się w swoją stronę.

W mgnieniu oka zniknęła. Przyszła i wyszła. A szkoda... Może udałoby się ją namówić do zorganizowania jakieś małej imprezki. Wtedy kohorty byłyby zajęte, a on by miał czas dla pewnej dziewczyny, właśnie z kohorty Gabu. Pomachał jej na pożegnanie, lecz pewnie i tak to oleje. Po co miałaby się zadawać z kimś z II? No właśnie.
- Do zobaczenia! - wykrzyknął z nadzieją, że ta go usłyszy. Chciałby w końcu pogodzić obie kohorty. Sam wcześniej siedział w jedynce, a teraz jest w dwójce. Wie, że obie są znakomite pod względem zgrania, jak i zabawy. A szkoda, że prowadzą taką swoją wojnę. On się z niej już dawno wyłączył...

Słysząc pożegnanie Aydena zawróciła jeszcze to drzwi baraku.
- Gdybyście mnie potrzebowali wiecie gdzie szukać! I gdyby wasze niewinne uszka usłyszały o jakiejś niewinnej imprezce też do mnie wpadnijcie. Na razie! - powiedziała i pobiegła nad rzekę.
(Ej, gdzie jest temat "Mały Tybr"?)

Aleks obserwowała całą tą sytuację z niedowierzaniem. Tylko ona mogła nie zauważyć śpiącej legionistki gdy sprawdzała łóżka. Oh, i tak, tylko jej młodsza siostra mogła bez oporów zaprosić ją na szklankę czegoś mocniejszego. Ale dziewczyna nie zamierzała odmówić, gdy tylko skończy prowadzić 'inspekcję' ma zamiar wpaść do drugiego pretora, krzyknąć mu, że bierze wolne ze wszystkich obowiązków do końca dnia dzisiejszego i udać się nad Mały Tyber.
-Czekaj na mnie, Gab! - Krzyknęła za biegnącą dziewczyną, wiedziała, że ta zrozumie o co jej chodzi. -A teraz, Ayden, idziemy szybko do reszty baraków, do zbrojowni i Ty wracasz do Szpitala a ja do swoich obowiązków! - Powiedziała entuzjastycznie pretorka i pociągnęła chłopaka za ramię.

Chłopak ruszył z resztą swojego załadunku w stronę baraków drugiej kohorty. Wiedział też, że Aleks pewnie się śpieszy. Siostra i te sprawy.
- Jak chcesz, to możesz iść, a ja sprawdzę wszystko za Ciebie. - powiedział to, aby dać więcej czasu na "zabawę" pani pretor. On i tak nie miał dziś do roboty, więc taka mała inspekcja w jego wykonaniu, zabije nudę.

Wydała z siebie kpiące chrząknięcie i przyspieszyła kroku.
-Wolę zrobić to sama, już raz powierzyłam ten obowiązek komuś innemu i źle się to skończyło.
Gdy podeszli do baraku II kohorty Aleks zatrzymała się i popatrzyła na chłopaka sceptycznie. Ciężko jej szło odgadnięcie jego uczuć, ogólnie ciężko jej szło odgadywanie jakichkolwiek uczuć u kogokolwiek innego poza jej baardzo bliskimi przyjaciółmi.
-Gotowy? - Spytała z powagą.

Zatrzymał się razem z Aleks. Poczuł ból brzucha. Co to było? Pewnie zwykły stres.
- Szkoda, że nie ufasz takiemu legioniście jak ja. - powiedział to z wyczuwalną ironią. Wcale mu nie chodziło o zaufanie. Chciał tylko się przydać poza szpitalem. - Ja już jestem gotowy. Chodź. - ruszył w stronę baraku swojej kohorty. Drzwi były otwarte, czyli pewnie ktoś jest w środku. Ustał przed wejściem. - Panie nadal przodem.

Vitani siedziała po turecku na podłodze bawiąc się swoim scyzorykiem. Podniosła głowę i zobaczyła pretorkę, a za nią... Aydena? Zaczęła się poważnie zastanawiać czy nie uderzyła się w głowę. Nigdy nie spodziewała się zobaczyć tej dwójki razem. Jednak przemyślenia zajęły jej ułamek sekundy.
- Ave, pani pretor.

Chłopak tylko wszedł do środka. Postawił apteczki na swoim łóżku, a jedną z nich poszedł przywiesić na ścianie. Niechaj żyją samotne, nieużywane i wbite gwoździe! Troszkę poczuł się zignorowany, ale w końcu to Vitani. To norma.
- Uważaj, bo się skaleczysz. - rzucił jej tylko uwagę. Pewnie zaraz wybuchnie mała sprzeczka, ale ma nadzieję, że Viti nie zrobi tego przy pretorze.

Westchnęła, rozmawiają ze sobą jakąś godzinkę a ten jej wyskakuje z zaufaniem. Chociaż to może w sumie nie był tak zły pomysł.
-Sprawdzisz za mnie pozostałe baraki? Wypiszę Ci kartkę z uprawnieniem... - powiedziała cicho i weszła do baraku rozglądając się. Na pierwszy rzut oka zauważyła dziewczynę w czerwonych włosach, która ją pozdrowiła.
-Ave. - odpowiedziała jej grzecznie i ruszyła w głąb baraku.

Spojrzała na Aydena jak na idiotę.
- Nie traktuj mnie jak dziecko. Lepiej powiedz mi, czy jest coś o czym nasza kohorta powinna wiedzieć! Lilianne coś wspomniała o szpitalu. Czyżby coś było? Ay? Pretorko?

Chłopak odwrócił się w stronę Vitani. Co jej znów odbiło? Wie dobrze, że Ayden od zawsze pomaga każdemu...
- Vitani... Proszę. - powiedział błagalnie. - Ja tylko roznoszę apteczki do baraków, bo dobrze wiesz, że plasterki z kucykami pony się przydadzą. Natomiast Pani Pretor. - nie mógł pozwolić sobie, aby powiedzieć do niej Aleks przy legioniście. Nie przy legioniście z jego kohorty. - Robi mały obchód. Idź zobacz, czy Cię nie ma nad Małym Tybrem. Chyba słoneczko i gorąco Ci zaszkodziło. - zaśmiał się cicho z nadzieją na to, że Vitani ich zostawi i nie będzie dalej ciągła tej rozmowy. W sumie nikt nie wie za bardzo o "dziewczynie" Aydena, a teraz pewnie pójdzie jednak taka plotka, że spotyka się z pretorem. Musi uważać. Niedługo chyba wpadnie, że spotyka się z legionistką z Jedynki plus teraz jeszcze ten obchód z Aleks. Plotki murowane! Teraz tylko modlić się, aby Vitanii nic nie napisała na tablicy. Wtedy to dopiero będzie cyrk.

- O Marsie Ultorze... Naprawdę myślisz, że jestem głupia?! - Wstała. Początkowo chciała zrobić coś chłopakowi, ale postanowiła się wstrzymać ze względu na pretorkę. - Jeszcze zobaczysz.
Po tych słowach wybiegła z baraku kierując się w stronę Małego Tybru.

- Jesteś... - powiedział pod nosem, lecz tak nie myślał. Powiedział to raczej ze złości, ponieważ jak ona może uważać, że to są jakieś romanse z Pretorem!? Usiadł na swoim łóżku obok apteczek. Czekał, aż Aleks sprawdzi każdy kąt i tak dalej. Zapewne otrzyma burę za to, bo jego kohorta nie jest tak... ogarnięta. Nie sprzątamy tak bardzo po sobie i nie ścielimy łóżek. Po prostu są sobą. Ale cóż. Nie wszyscy są idealni... ale my tak. Pomyślał.

-Wspominałam kiedyś, że totalnie mam dość twojej kohorty? - Pokręciła głową i ruszyła w głąb pomieszczenia. Było tu jak zwykle brudno i bardzo kolorowo, łóżka nie były pościelone i opakowanie po najróżniejszym jedzeniu plątały się po podłodze. - Muszę dać znać waszym centurionom aby przysłali wybraną trójkę legionistów do kuchni na kilka dni.
Złapała się za głowę gdy tylko zobaczyła jakąś zgniłą kanapkę. Wyjęła z kieszeni togi kartkę i długopis gdzie zanotowała prośbę o posprzątanie i wezwanie do kuchni.
Spojrzała znowu na Aydena.
-Ja chciałabym już lecieć, okay?- Znów wyciągnęła kartkę na której napisała mu upoważnienie do sprawdzenia reszty baraków. - Widzimy się jutro po porannym apelu, zdasz mi reklację.
Uśmiechnęła się jeszcze, przytuliła chłopaka i ruszyła w stronę drzwi.