Polana

Gdy podbiegała zobaczyła chłopaka który do nich podchodził. Znała go miał na imie Thomas i był z trzeciej kohorty.
- Cześć Tommy, przepraszam ja już lecę jestem śpiąca, musimy nadrobić to spotkanie innym razem może wtedy nie będę uciekać.- zachichotała choć nie było to śmieszne.
Zrobiła się cała czerwona, wysoki blondyn, dobrze zbudowany i dżentelmen. Po prostu cud. Musiała się zachowywać no i dogonić Gabe.
- Dobranoc Thomas- rzuciła ostatni uśmiech i odbiegła w stronę swojego baraku.

- A ty kim jestes? - zapytała Sam.
Pomyślała skoro zna go jej siostra, to chyba nie jest żaden psychol.

- Nie Thomas - wycedził przez zęby. Jeśli czegoś naprawdę nie lubił, to właśnie zwracania się do niego pełnym imieniem.
Zaraz potem uśmiechnął się i pomachał dziewczynie.
- No to ja jestem z trzeciej, syn Wiktorii. Miło mi cię poznać, córko Marsa.
Znów się uśmiechnął i popatrzył na Sam.

- Jak mam się do ciebie zwracać? - zapytała dziewczyna.
Już mniej nieufnie patrzyła na niego.

- Tommy chyba będzie najlepiej. Mogę się poczęstować? - spytał, wskazując na przekąski, które leżały na kocu.

Dziewczyna polowała głową na tak. Była zdziwiona, że Jukita nic o nim nie mówiła.

Wziął ciastko i zaczął przyglądać się dziewczynie. Miała ciemne włosy, uważnie patrzące oczy. Zachowywała się tak odrobinę... wyniośle? Sprawiała wrażenie, że ma opanowany każdy ruch. Tommy uznał, że jest bardzo ładna.
Nad polaną pojawił się księżyc. Tommy szybko spojrzał na zegarek, który nosił na lewej ręce.
- Już prawie pierwsza... Muszę lecieć. Idziesz czy zostajesz? Pomóc ci z czymś?

- Idę. Jakbyś mi pomógł z kocem byłabym wdzięczna - uśmiechnęła się do chłopaka.
Sam uznała, że chłopak jest miły i przestała patrzeć nieufnie.

- Jasne. Już biorę - odpowiedział chłopak. Szybko złożył koc i poszedł wraz z Sam do jej baraku.