Dachy Budynków

Niezwykle romantyczne i przytulne miejsce. Młode pary wychodzą tutaj wieczorami, wpatrując się w światła Nowego Rzymu. Z jakiegoś niezwykle dziwnego powodu, ostatnio na dachu pojawiła się sterta kartek, z nadrukowanymi zdjęciami Vitani. Plotki głoszą, że to sprawka II kohorty, ale niczego nie możesz być pewny. Znaleziono tu również wiele innych, ciekawych przedmiotów jak opowiadanie nieznanej autorki - "Dwie kohorty, wielka miłość i jeden pretor próbujący ją zniszczyć". Jesienią spada tu mnóstwo liści i kozły ofiarne, które naraziły się władzy, muszą je sprzątać.

Alice z nadzieją weszła na dach.
- Tu też zajęte... - mruknęła.
Siedziała tam dziewczyna, którą widziała tylko kilka razy w baraku. Ale kojarzyła jej się nie z tego miejsca. Chwila... Tak, brunetka była Greczynką.
- Nie przeszkadzam - powiedziała dziewczynie i odwróciła się z zamiarem wyjścia.

Nie przeszkadzała jej legionistka, która trzymała jej ramię. Co prawda zrobiło się niezręcznie po chwili, w końcu nie codziennie przez kilka minut ktoś się trzyma twojego ramienia.
Kiedy brunetka się odsunęła i zdenerwowała, zaczęła tłumaczyć, Alice tylko się roześmiała. Znała to uczucie. Po chwili Greczynka doszła do krawędzi dachu.
- Dalej przede mną nie uciekniesz - zażartowała Alice. - Spokojnie, nic Ci nie zrobię. W końcu jesteśmy z jednej kohorty, nie?
Podeszła kilka kroków i usiadła tak, jak wcześniej brunetka, czyli tak, że jej nogi swobodnie zwisały z dachu.

Wendigo dziwnie się zachowywała... To znaczy, prawie spadła z dachu... Zresztą Alice nie oceniała ludzi. Nie w ten sposób, zwłaszcza, że ona sama była cholernie niezdarna i strasznie nieogarnięta.
- Alice. Dzięki. - Alice się roześmiała. Mało osób się może odważyć skomentować jej włosy. No i mało kto ogólnie decyduje się jej coś powiedzieć... Nie jest straszna, bardziej wkurzająca, to dlatego. - Muchomorki mogą być lesbijkami? Bo większość osób tak myśli.
Niestety, to była prawda. Chłopaki tak często myślały, że woli dziewczyny, że już przestała zaprzeczać.
- Myślałam, żeby trochę zmienić kolor, żeby były bardziej czerwone... No i mam ochotę inaczej ściąć grzywkę. Tak, mogę ci trochę o tym poopowiadać, ale nie chcę cię spłoszyć.

- Szczerze, nie wiem... to znaczy, niby nie pociągają mnie dziewczyny, ale kto wie, może kiedyś? Jak na ten moment, to nikt mi się jakiś bardzo nie podobał, więc na jedno wychodzi. Co do białych kropek, raz, jeszcze w Greckim obozie, ktoś mnie ochlapał białą farbą, to było chyba jak remontowalismy domek... No i śmiali się ze mnie jeszcze przez kilka miesięcy.
Miała wtedy szesnaście lat, pierwszy raz zafarbowała włosy na czerwono, szamponetką. Przez tego debila musiała ją zmyć i wydawać jeszcze trochę kasy. Co tam kasa! Ile trzeba było czekać, aż ktoś ją znajdzie!

//z tel., sorry za bledy//

Alice wyobraziła sobie siebie i Wendigo (swoją drogą, dziwna ksywka) razem. Jako parę. Trzymanie się za ręce? Z dziewczyną?
"Nieee, jestem pewna, że nie jestem lesbijką. Ani bi." - pomyślała.
Przypomniała sobie o sytuacji, w jakiej się znajdują.
- Hej, ale bez paniki - spróbowała uspokoić dziewczynę. - Jeśli chcesz, to po prostu zejdziemy na ziemię, schodami, znajdziemy jakieś fajne miejsce i tam pogadamy... Jak już wygonimy wszystkich, co spróbują nam przeszkodzić. - Zaśmiała się.
Obciągnęła trochę krótkie spodenki (chyba przytyła - ale to dobrze) i popatrzyła swojej towarzyszce w oczy, próbując przekazać jej choć trochę pewności siebie.

- Jesteśmy z tej samej kohorty w końcu. Idziesz?
Alice skierowała się w stronę zejścia z dachu. Mimo, że ta dziewczyna - Wendigo - była dziwna, nawet bardzo, polubiła ją.
Odetchnęła z ulgą, kiedy poczuła chłodniejsze powietrze, które panowało w budynku.

- Do parku. Co nucisz?
Alice ukarała siebie w myślach za nawiązanie wcześniej do ich poprzedniego obozu. Obiecała sobie, że nie będzie pozwalała kojarzyć siebie Grekom, dlatego zaopatrzyła się w glany i kilka pieszczoch. Zrobiła to tuż przed obozu, w momencie, kiedy planowała, że się wyniesie.

- Nie kojarzę tej piosenki... Nie możesz słuchać Skilletów czy chociaż Green Day'a?
Kiedy Wendigo stanęła w miejscu i postawiła jej ultimatum, Alice odwróciła się do niej z nieco zdziwioną miną, nie spodziewała się tego.
- Już Ci powiedziałam wcześniej, przypomnij sobie - odpowiedziała dziewczynie. - Jeśli dasz radę, znajdź mnie.
Zaczęła iść w stronę parku Ceres.

(Jakoś się przenosi akcję, czy coś? ;-; )

(dzięki XD)

Nie wiedziała dokąd pójść,była pijana i nie myślała racjonalnie. Ale nawet teraz szukała najwyżej położonego miejsca gdzie mogła by wejść. Czemu go szukała? Gdy była mała miała okropny lek wysokości, w sumie wciąż go ma. Dlatego tak bardzo uwielbia to uczucie, ten paniczny strach adrenalina płynąca w żyłach. Nie może powstrzymać chęci przychodzenia w wysoko położone miejsca. Podeszła na skraj nie było tak wysoko. Czy gdyby skoczyła głową w dół zmarła by? Może na razie nie powinna próbować. Położyła się tak by nogi zwisały jej z dachu. Gdy spojrzała w niebo zabrakło jej tchu niebo było czyste i gwiaździste choć jeszcze godzinę temu było całe w chmurach. Zaczęła podziwiać gwiazdy a czas przestał dla niej płynąć.

Alice była zmęczona po treningu. Ba! Zmęczona? Padnięta! Jedyne, czego chciała to kilka chwil spokoju, dlatego zignorowała spotkanie, które urządzały dziewczyny z kohorty.
Weszła na dach jednego z budynków mieszkalnych.
Wysłała SMSa do Devona, przepraszającego go za wczorajsze zachowanie i proponującego wyjście gdzieś - niekoniecznie na kawę, ale może na lody?
ooc: załóżmy, że wysłała. Devon nie ma tematu w poczcie.
Po chwili namysłu napisała także do Wendigo.
Wsunęła słuchawki do uszu i dała się ponieść muzyce.

- Hej, Wen. - Dlaczego, po co właściwie wysłała tego smsa? Wskazała głową miejsce obok siebie. - Wszystko dobrze?
Martwiła się o nią. Po tym, jak wtedy uciekła... o co chodziło? Alice chciała zapytać, ale się powstrzymała. Do Wendigo trzeba było podchodzić ostrożnie, więc nie mogła tak bezpośrednio zacząć.
Zresztą, to nie było aż takie ważne. To znaczy, dziwne było wyznanie Gabu, ale nie usłyszała wszystkiego. Może chodziło o cis innego? I dlaczego jej przyjaciółka zdawała się wiedzieć, o co chodzi?