Principia

Okazała budowla będąca siedzibą pretorów, legata i nerda. Tu można przyjść i załatwić z nimi ważne sprawy, jeśli oczywiście są tu na miejscu. Wysoki sufit i piękne, ale skromne ściany. Wybrukowana podłoga i kilka posągów. Tylko tak można by opisać to miejsce.

Ayden wczoraj za zgodą Aleks sam dokończył obchód. W barakach reszty kohort zostawił apteczki, a każdą uwagę zapisał w swoim notesie. Prawda jest taka, że w każdym baraku było coś nie tak, ale on to szybko poprawił i zapisał, że było idealnie. Następnie sprawdził zrbrojownię i kilka innych miejsc. Jedyna zła uwaga w jego notesiku, to było brak kilku broni w zrojowni. Pewnie nie ma na nie kasy, ale dzieci Wulkana mogły się wziąć do roboty. Przez cały czas myślał o tym, co chce zrobić Viti. Troszkę się martwił. Poszedł do Principii i czekał na preotrke, lub kogoś z senatu. Musiał powiedzieć jak było na obchodzie.

Aleks wkroczyła do Principi, ubrana w togę, z poważną miną, sztyletem i pluszowym miśkiem. Jej twarz nie zwracała żadnych emocji dopóki nie zauważyła przyjaciela.
-Ayden. -Skinęła głową i położyła przyniesione rzeczy na biurko. -Masz ten raport dla mnie? Może byś przy okazji opowiedział reakcje legionistów? -Pytając usiadła za biurkiem i wskazała mu krzesło na przeciwko. Następnie wyjęła spod biurka kubek z ciepła kawą.
-Może się czegoś napijesz? -Zaproponowała grzecznie, nie miała dziś zbyt czasu na pogaduchy, ale wypicie z kimś kawy? Czemu by nie? Jak tylko skończą ona zajmie się przydzieleniem nowo przybyłych Greków do kohort i oczywiście ogranięciem misji.

Chłopak gdy tylko zobaczył pretorkę, wstał i powiedział - Ave, Pretorze.
Następnie usiadł na miejscu, które wskazała jego w prawdzie mówiąc koleżanka. Zanim usiadł zdjął swoją listonoszkę, położył obok siebie. Z niej wyjął notes, otworzył w miejscu, gdzie wszystko zapisywał.
- Z chęcią napiję się kawy. - posłał jej uśmiech. Ma nadzieje, że nie zabierze jej dużo czasu. W końcu ona ogarnia cały obóz, a on tylko miał jej coś przekazać. - W sumie tylko w brakach VI kohorty ludzie się zdziwili, że to ja, a nie Ty. A tak to zazwyczaj wchodziłem do pustego baraku. - powiedział to, po czym pokazał jej cały zapisek z tego obchodu. Oczywiście nie powiedział prawdy, że wszystko ładnie ogarniał, żeby tylko inni nie dostali ochrzanu. Chyba tylko baraki III były w idealnym stanie. W innych musiał co nie co poprawić. Nie zapisał w notesie tego, że poprawiał i tak dalej. - Przydałoby się uzupełnić zbrojownię. - nieśmiało zasugerował.

Zaśmiała się na wspomnienie o VI kohorcie, bo ta była bardzo specyficzna. Darzyła legionistów stamtąd niezwykłą sympatią, ponieważ to na jej wniosek utworzono tą kohortę. Zasmuciła się jednak gdy usłyszała o zbrojowni, no tak, ten problem pojawił się gdy do obozu przybyli Grecy, którzy stracili swoją broń w pożarze, a ona jako dobra gospodyni musiała im jej trochę użyczyć.
-Proszę. - Podała mu zaparzoną kawę i spojrzała na niego. - Wiem, ale brakuje nam Cesarskiego Złota na broń, a nie możemy sobie pozwolić na dwie misje w jednym momencie.
Upiła łyka gorącego napoju i przeczytała cały raport.
-Coś mi to za dobrze wygląda. - Spojrzała na niego z zainteresowaniem.

Patrzył ze zdenerwowaniem na Pretorkę czytającą to, co on tam nawypisywał. Wziął kubek w ręce i wziął łyk gorącego napoju. Przeczesał grzywkę. Tak. To jego tik nerwowy.
- Niedługo wszystko chyba się ułoży. - powiedział z nadzieją. Od kiedy Grecy są w obozie, zaczyna się wszystko komplikować. Od tego, że magia zniknęła, do tego, że brakuje broni. Ale cóż. Kiedyś to powinno się nam zwrócić. Tak kiedyś mu mówiła matka.
- Pisałem wszystko zgodnie z prawdą. - starał się nie zająkać i to mu wyszło. Powiedział to nawet stanowczo. Kolejny łyk kawy. - Jeżeli chcesz, to proszę. Idź i sprawdź każdy barak jeszcze raz, a zobaczysz, że jest tak, jak tam zapisałem. - i tak pewnie by było. Przecież nie mogli rozwalić baraku w niecały dzień. To by było niedorzeczne.

-Uwierz, że bym poszła, nie mam jednak ochoty na wymyślanie kar. -Pokręciła głową i zaśmiała się ironicznie. Wiedziała, że Ayden jakoś ją oszukał, nie wiedziała tylko jak i w sumie to może dobrze. Martwił się o innych obozowiczów, jakby się bał, że po tym co Aleks kazałaby im zrobić wszyscy od razu trafiliby do szpitala. To w sumie jest bardzo możliwe, pomyślała dziewczyna.
-Jakieś plany na dziś? Trafili się stali pacjenci? -Spytała miło, aby podtrzymać rozmowę, jednocześnie wpisując coś w dokumenty, ależ brak Nerda był irytujący!

Kolejne łyki kawy. Miłe spojrzenie i uśmiech.
- Dopiero po treningach z Marsiątkami obstawiam kilka osób u mnie. - zaśmiał się. Zawsze po treningach ktoś leży u niego. W końcu Marsiątka nie znają litości. W szczególności te z jego kohorty. Sam nie raz już od nich dostał. Był zadowolony z tego, że jakoś udało mu się przechytrzyć Aleks.
- A Pani pretor dziś cały dzień w papierach? - zapytał lekko smutny. Żal mu było tego Bachusiątka, które musi teraz się zmagać z papierami. To najgorsze co może być. Wypełnianie czegoś, co i tak zostanie zamknięte w archiwach. Ale cóż. Takie już życie władzy obozu. Wypił kawę do końca. Czekał tylko, aż dostanie swój notes z powrotem, bo miał tam jeszcze wypisanych kilka punktów dzisiejszego dnia i kilka nazw ziółek, które się mu przydadzą. Przede wszystkim nie chciał przeszkadzać Aleks.

-Tylko do popołudnia, potem lecę do świątyni po pogodę na cały tydzień. - Uśmiechnęła się ze smutkiem i podała mu jego notes. -Może w między czasie do ciebie zajrzę, chcę usłyszeć kim jest ta twoja dziewczyną przez którą moje siostry trują mi dupę.
Mrugnęła do niego i pociągnęła kolejny łyk kawy. Ostentacyjnie kliknęła długopisem i zaczęła grzebać w szufladzie w poszukiwaniu jakichś dokumentów.

- Miłego wróżenia życzę. - uśmiechnął się do niej. Wziął swój notes i szybko schował go do listonoszki. - A co do tej dziewczyny. - wstał i założył torbę na ramię. - Jest z jedynki. I tak. Nienawidzimy się jako kohorty. Ale cóż poradzić. - powiedział z żalem. - Ale jakoś coś, to dla mojej kohorty, to z Tobą się spotykał. - podszedł do wyjścia. - Dziękuję za kawę, pogaduszki i możliwe przyszłe spotkanie. Żegnaj, Pretorze. - podkreślił ostatnie słowo, puścił jej oczko i opuścił Principia. Rozmowa zeszła na zły temat i musiał się ulotnić. Przy okazji Pretor była zajęta, a on miał też jeszcze kilka spraw do załatwienia na dziś.