Fontanna Szalonego Legionisty

Mała fontanna, w zacienionym miejscu. Mnóstwo osób przychodzi, żeby ją oglądać, ze względu na wgniecenie w jej wewnętrznej części. Legenda głosi, że pewien szalony legionista podmienił kiedyś szampon pretorki na zieloną farbę do włosów. Alegz goniła go po całym mieście aż wreszcie postanowiła przyłożyć mu i wrzucić go do wody. Ponieważ pod ręką nie było rzeki, wpadł do fontanny nazwanej od tego wyczynu. Czy to prawda? Może tak, może nie. Kto wie?

Julita stała oglądając fontannę. W jej głowie kłębiło się wiele myśli, zwłaszcza o legioniście który podmienił Aleks szampon na farbę.
-Jak można być tak lekkomyślnym i głupim!- mruknęła do siebie, a może to nazywa się prawdziwa odwaga. Czasami zastanawiała się czy zasługuje na miano córki Marsa. Nie była aż tak odważna i honorowa jak powinna, a może była dla siebie po prostu za surowa. Zawsze wiedziała, że nie powinna przebywać długo sama, do głowy przychodzą jej wtedy najgorsze myśli.

Zobaczyła Julitę stojącą przy fontannie i po chwili wahania zdecydowała się podejść. W końcu jest z jej kohorty, prawda?
- Cześć. - Uśmiechnęła się.

Z zamyślenia wyrwała ją podchodząca Alice, wydawała się dość smutna. 
- Hej, wszystko okej?- zapytałam, nie znała jej dość dobrze choć są z jednej kohorty. Cieszyła się że w końcu ktoś podszedł, jest tu od dwóch lat i z nikim za specjalnie się nie zaprzyjaźniła. Może czas się postarać?

- Tak, jest całkiem nieźle. - Cieszyła się, że ktoś wreszcie z nią normalnie rozmawia. Wcześniej, speszona przez Gabu i Yoona, spięła się, a teraz poczuła, że może się trochę rozluźnić. (chociaż chciałaby jeszcze porozmawiać z tym centurionem, zaciekawił ją) - Powiedz mi, bo się pogubiłam... Do każdego, kto jest wyżej ode mnie w hierarchii mam się odzywać z szacunkiem? Są jakieś kary czy coś w tym stylu? Jestem tutaj kilka miesięcy i nikt mi nie zwrócił nigdy uwagi...

Czuła, że Alice nie mówi jej całej prawdy, ale nie miała zamiaru drążyć dalej tematu.
-Yyy, no wiesz nigdy nie dostałam żadnej kary, ale lepiej mieć dla nich szacunek. Mają od nas wyższe rangi więc też więcej praw, lepiej nie robić sobie takich wrogów.- powiedziała uśmiechając się. Może była córką Marsa, ale jeśli chodzi o ważne osoby w obozie zawsze trzymała język za zębami.- Wiesz, moja zastępcza mama zawsze mówiła:,,pokorne ciele dwie matki ssie''- zaśmiała się przypominając sobie jedno z lepszych wspomnień z jej dzieciństwa- to głupie powiedzenie, ale jednak w tym przypadku bardzo trafne. Spokojnie jeszcze trochę i wszystko ogarniesz.- uśmiechnęłam się, przypominając sobie swoje kilka miesięcy w obozie. Ufff na szczęście to już za mną.

- Zastępcza matka? Ty też masz takie historie jak uciekanie z domu? - spytała Alice, ale zaraz dokończyła swoją myśl. - Nie chciałam cię obrazić, nic w tym stylu. Po prostu jeśli chodzi o Greków, tam właściwie wszyscy nienawidzą swoich śmiertelnych rodziców, którzy ze strachu ich zostawiali lub się nimi nie zajmowali. Ja byłam wyjątkiem, kochałam tatę, który powiedział mi, że jestem półkrwi, jak byłam malutka.

Zaczyna się temat, którego tak bardzo nie lubiła. Może nie potrzebnie sama wspomniała o matce, ale przecież nie może całe życie unikać opowiadania o swojej przeszłości.
- Moja historia jest troszkę inna niż wszystkie. Chodzi o to że nie znałam swojej prawdziwej matki, mieszkałam u rodziny zastępczej. Opowiadali mi że moja mama pracowała w wojsku i nie mogła się mną opiekować, więc mnie oddała, ale nie wiem czy to prawda. Ale czy nienawidzę rodziców zastępczych? Starali się mną opiekować, nie widzieli że jestem półkrwi. Gdy zaczęły się kłopoty z potworami nie wiedzieli co się dzieje, nie wierzyli mi i zganiali wszystkie winny na mnie, więc w końcu uciekłam. Długo później dowiedziałam się, iż jestem półbogiem.- powiedziałam ze smutkiem w głosie, dzieciństwo nie było czasem który wspominam najlepiej.- Muszę przyznać, że nigdy nie wiedziałam, że mogę mieć coś wspólnego z grekami. Choć wolała bym mieć wspólną jakąś dobrą cechę.- uśmiechnęłam się.- Masz szczęście mając takiego fajnego tatę, może opowiesz coś o nim? Zawsze zastanawiałam się, co by było gdybym to jednak mieszkała z matką.

Gabu biegła właśnie do swojego baraku, ubrana cała na czarno z czarną torbą na ramieniu i zarzuconym na głowę czarnym kapturem. Wyglądała trochę strasznie dopóki pęd powietrza nie zrzucił jej kaptura i nie uwołnił burzy blond włosów z czarnymi końcówkami. Na twarzy widniał jej diabelski uśmiech i była wyraźnie z czegoś zadowolona. Wbiegła nawet na murek fontanny i rozkładając ręce przebiegła po nim trochę czując orzeźwiające krople wody na skórze. Nagle zatrzymała się osłupiała. Przed nią rozmawiały dwie legionistki z V kohorty. Jak one się nazywały? Ach no tak... Julita i Alice.
- C-co wy tu robicie? - Gabu opuściła ręce. Spoglądała przerażonym wzrokiem na dziewczyny. Nie spodziewała się, że ktokolwiek tu będzie o tak późnej godzinie. - Nie powinnyście być w barakach? Przepraszam baraku - poprawiła się przypominając sobie, że śpią w tym samym miejscu

Współczuła jej... mimo tylu różnych historii, które słyszała, dalej było jej szkoda osób, które nie umiały żyć z rodzicami... nieważne, czy zastępczymi, czy nie.
- Mój tato... Był aktorem. Pamiętam, że kochał czytać science fiction. Połykał te książki, oddychał nimi. To on szkolił mnie na własną rękę, wysyłał na lato do Chejrona i spółki, żebym mogła uczyć się od profesjonalistów. Byłby wspaniały, prawda? Nie mam wielu konkretnych wspomnień, a jednym z nich jest to, że palił jak smok. Cały czas. Samochód, czy jechał, czy był pasażerem, mieszkanie, czy gotował, czy oglądał telewizję, nie było momentu, żeby nie towarzyszył mu papieros. Opowiadał mi, że zaczął, jak tylko się urodziłam. Ze stresu. Spotkał się z moją matką raz, jak z wieloma kobietami wtedy. Naopowiadał jej kłamstw, tak przekonujących, że zdołał ją wykorzystać. Po wszystkim powiedziała mu, kim jest, a on nie uwierzył. A potem ja. Cała moja historia. Od zawsze mnie szkolił w dzień, a wieczorami pił. Był jednocześnie wspaniały i oburzający. Jednak kocham go, zginął za mnie. - wypuściła powietrze.
- Przepraszam, trochę się rozgadałam... w każdym razie... miałam niecałe siedem lat, kiedy trafiłam na trwałe do Greków. I spędziłam tam dziesięć... prawie jedenaście lat.
Jasne. Jak zacznie mówić, nie potrafi skończyć. Zwłaszcza w takie dni jak ten. A przecież kiedy indziej powiedziałaby Julicie, żeby się odwaliła, że nie będzie jej się zwierzać z takich rzeczy jak ojciec pijak.
Przybiegła Gabu, przerywając im zwierzenia.
- Cześć! - pomachała na przywitanie.

Zawsze myślała że mieszkanie z biologicznym rodzicem jest czymś najfajniejszym na świecie. Po opowieści Alice zdała sobie sprawę że wszyscy dorośli mają jakieś wady większe czy mniejsze. Zasmuciło ją zwłaszcza ostatnie zdanie o jej ojcu. Zrobiło jej się smutno iż zmarł. Gdy miała powiedzieć coś pocieszającego, zauważyłam biegnącą dziewczynę z pierwszej kohorty.
-Cześć Gabu, zagadałyśmy się. A tak w ogóle to mogę Ci zadać to samo pytanie. Gdzie się tak śpieszysz?- zapytałam z uśmiechem. Nie chciała się wtrącać, aczkolwiek bardzo ją to zaciekawiło.

- Znowu się upiłam nad Małym Tybrem i zasnęłam. Nie mogę się przyzwyczaić, że nie mogę używać mojej magii i ostatnio cały czas to robię. Jutro pewnie będę miała niezłego kaca - wzruszyła ramionami lekko się krzywiąc. - Właśnie biegłam do mojego baraku. Wy powinnyście być w swoich - zauważyła lekko marszcząc brwi, a potem wybuchnęła śmiechem. - W końcu mogła was ominąć jakaś niezła niezapowiedziana impreza - mrugnęła do nich porozumiewawczo.

- W takim razie wracam do baraków. Być może się załapię na końcówkę imprezy, a jeśli nie, to przynajmniej choć trochę szybciej zasnę. - uśmiechnęła się. - Dobranoc paniom.
Odeszła, robiąc kilka kroków tyłem. Później odwróciła się i szła dalej, aż zniknęła w ciemności.

- Dobranoc A! - krzyknęła za nią układając ręce wokół ust, a potem spojrzała na Julitę. - Dobranoc Julita. Ja też już idę. Lepiej wracaj z Alice. Po zmroku dzieją się tu czasami dziwne rzeczy - powiedziała tajemniczo i odbiegła.

- Ej Gabu, gdybyś jeszcze kiedyś miała za dużo alkoholu pamiętaj o mnie. dobranoc.- krzyknęłam wesoło gdy jeszcze była w pobliżu. Pobiegłam w stronę baraków szybkim tempem mając nadzieje że dogonię Alice

Mimo, iż był dopiero ranek, ciepło już zaczęło dokuczać Viv™enne. Najchętniej wzięłaby zimny prysznic, jednak łazienki jej kohorty od jakiejś godziny zajęte były przez dzieci Wenus, dlatego musiała radzić sobie w inny sposób. Związała rude włosy w niechlujny kok i oparła się rękami o fontannę, w tym samy, czasie rozglądając się czy nikogo przypadkiem tu nie ma - wolałaby, aby nikt nie zauważył jak kąpie się w samej bieliźnie w fontannie na śrosku placu. Czy to w ogóle jest dozwolone? Nieważne.
Teren czysty. Dziewczyna zdjęła fioletową bluzkę - a raczej coś, co kiedyś było fioletową bluzką, bo podczas nocy przycięła ją tak że teraz jest to top na ramiączka kończący się nad pępkiem (no co, gorąco jest!) - oraz dżinsowe szorty i przeskoczyła przez barierkę. Woda była zimna pomimo ostatnich upałów, czego Vivienne się nie spodziewała, przez co wydała z siebie cichy pisk.
Na szczęście po chwili przyzwyczaiła się do temperatury. Zanużyła się w wodzie tak, aby wystawał jej tylko nos i oczy, po czym zaczęła obserwować uliczkę.

ooc: Jeśli chcecie popisać z Bardzo Zakłopotaną Vivienne ™ to przyjdźcie do mnie pls pls nudzę się

Było rano ale już było bardzo gorąco. Devon postanowił lekko się przewietrzyć. "Ciekawe co robią inni? Pewnie jeszcze śpią. Jakby nie patrzeć jest dopiero po 10." tak myślał idąc ścieżką do fontanny szalonego legionisty. "Kurka, na prawdę jest gorąco..hmm fontanna, gorąc..O! Już wiem." uśmiechnął się do siebie i podszedł do fontanny, zanurzył lekko swoją dłoń i obmył twarz. "Chyba nikogo tutaj nie ma." dalej się uśmiechał. Był wyjątkowo w dobrym humorze.

Usłyszała jakiś plusk za sobą. Jej źrenice momentalnie się rozszerzyły. Z przerażeniem odwróciła się bardzo powoli, aby nie wydawać żadnych dźwięków. Powoli wynużyła się z wody mniej więcej do klatki piersiowej.
Zobaczyła chłopaka stojącego przy fontannie. "O cholera, wspaniale." Niemal zaklęła, jednak przypomniała sobie, że ma być cicho. Był schylony, więc nie powinien jej na razie zauważyć. Złapała swoją koszulkę i spróbowała założyć ją tak, aby nikt jej nie usłyszał. Efekt był przeciętny.
"A co mi tam", pomyślała i z pluskiem zanużyła się w wodzie, wyrównując top. Jej szorty nadal wisiały na barierce, jednak nie przejmowała się tym - przecież będzie zanużona, nikomu nie powinno to przeszkadzać, prawda?
Mokra bluzka przykleiła się do jej ciała. O nie, najgorsze uczucie świata.
- Czy mogłabym wiedzieć co tutaj robisz? - zapytała głośno, patrząc w stronę chłopaka.
"Przyszedł ochłodzić się przy fontannie, tak jak ty", powiedział jakiś głos w jej głowie. "Zamknij się", odpowiedziała nerwowo próbując wyrównać swój top.

Gabu przyglądała się właśnie scenie rozgrywającej się przy Fontannie Szalonego Legionisty. Po jednej stronie stał Devon i ochładzał sobie twarz wodą. Po drugiej znajdowała się Vivienne w samej bieliźnie widocznie nieświadoma obecności chłopaka. Chyba w końcu zorientowała się, że ktoś tam jest, bo zaskoczona założyła na siebie swój top i dopiero chwilę później odwróciła się do chłopaka. Wyglądała właśnie, jakby miała go skrzyczeć, więc Gabu postanowiła bronić kolegi z kohorty. Podeszła bliżej i usiadła na murku fontanny.
- Cześć Vivienne - powiedziała sucho córka Bachusa patrząc wprost na mokrą dziewczynę. - Wiesz to publiczna fontanna. Każdy ma prawo tu przyjść

Gdy usłyszał damski głos dobiegający z fontanny gwałtownie odskoczył wywracając się na ziemię. "Dziewczyna się kąpie, a ja tu wbijam..ughh jeszcze jest TAK ubrana" po niewczasie uświadomił sobie, że nie powinien tak długo patrzyć na jej koszulkę która przykleiła się do jej ciała. Szybko więc odwrócił głowę chcąc ukryć rumieniec malujący się na jego policzkach.
-Więc..no ja byłem na spacerku, a że było gorąco to postanowiłem się ochłodzić-dalej miał odwrócony wzrok.- A ty? Co tutaj robisz?
"Debilu, robi tu dokładnie to samo co ty. Chłodzi się" pomyślał.

Westchnęła ciężko.
- To, co każda normalna dziewczyna w fontannie, przywołuję bogów morza. Myślałam, że chłopaki też tak robią?
Sarkazm był jej naturalną barierą. W niekomfortowych sytuacjach starała się nim odgrodzić od otoczenia, a gdy chciała ukryć swoje emocje używała agresywnego sarkazmu, jednak zdarzało się to dosyć rzadko - w gruńcie rzeczy była całkiem miłą osobą.
- Um, cześć, powiedziałam to zanim pomyślałam, okej? - Odwróciła się do Gabrielle. Nie miała teraz ochoty na wyjaśnienia, szczególnie że była cała mokra i gapiły się na nią dwie osoby - poza tym nie była pewna, czy na pewno ma prawo tutaj się kąpać.

-Niepotrzebnie używasz sarkazmów-powiedział tradycyjnie czymś głośniejszym od szeptu, ale cichszym od normalnego głosu- Jak widzisz dla mnie też to jest krępująca sytuacja.
Dalej miał odwrócony wzrok. No w każdym razie starał się mieć odwrócony. Czasami nie udaje mu się powstrzymać chłopięcych nawyków.
-To jak wyjdziesz z tej fontanny? Czy mam ci pomóc?-chciał to powiedzieć lekko żartobliwym tonem, ale nie wiedział czy mu to wyszło.-A może mam cię jeszcze bardziej ochlapać?
Lekko zachichotał po tych słowach. W końcu ma dobry humor.

Gabu zmarszczyła brwi opierając się o barierkę.
- W takim razie najpierw pomyśl zanim coś palniesz. Hańbisz dobre imię dzieci Merkurego - powiedziała nadal oschle, patrząc na jej tatuaż. - I na litość boską odwróć się Devon! No proszę cię... Nie prosiłeś jej, żeby się rozebrała i wskoczyła do fontanny. Poza tym ile razy widziałeś mnie, albo inną dziewczynę w samej bieliźnie? Przecież śpisz w jednym baraku z kilkoma dziewczynami! Poza tym ciało legionisty nie jest czymś czego należy się wstydzić - skarciła go. Wiedziała, że jest odrobinę okrutna, ale nie miała dobrego humoru. Jeszcze nic dzisiaj nie piła i nie wzięła prysznica. W dodatku źle spała.

Wszyscy w kohorcie Sam prawdopodobnie jeszcze spali. Córka Marsa nie wiedziała co robić. Postanowiła iść do fontanny. Zobaczyła trójkę innych legionistów.

-Wiesz co Gabu!-lekko oburzony-Chciałem wyjść na trochę bardziej moralnego, a nie takiego który korzysta z sytuacji żeby tylko się napatrzeć. Ale wydaje mi się, że potrzebna ci jest ochłoda.
Po tych słowach wziął nie spodziewającą się Gabu na ręce i wrzucił z pluskiem do fontanny. Po chwili znowu zaczął chichotać.
-Przyda ci się, troszeczkę zaśmierdłaś-powiedział to z uśmiechem