Zamarznięte jezioro

-Kiedyś się wygadałaś jak się upiłaś- wyszczerzyła zęby i wstała z ziemi. Podała siostrze rękę. - Wstawaj. Może zapytam Aydena czy ci cos na mocny ból głowy nie podrzuci jutro rano - powiedziała pomagając Gabu wstać.

Pokryła się rumieńcem na wspomnienie Aydena
- Zgoda, jeśli sama do niego pójdziesz i pod żadnym pozorem nie mów, że to dla mnie. Potem ci wyjaśnię, ale na razie tak cholernie kręci mi się w głowie, że chyba tu za moment... - westchnęła. Nie potrafiła znaleźć odpowiedniego czasownika. Machnęła z frustracją ręką. - Wiesz o co mi chodzi

-Dobra jeśli tylko gos spotkam pogadam z nim albo zabiorę cos z naszej apteczki i weźmiesz dwie dawki. - powiedziała zastanawiając się czemu Gabu się rumieni.- wiem, wiem. Chodź pijaku bo minie trochę czasu nim cię tam przywlekę.

- Dzięki. Jesteś wspaniałą siostrą - z jej oczu znowu popłynęły łzy i wspierając się na siostrze odeszła z nią do baraku I kohorty

-Juliet!-Zawołał uśmiechnięty Gabe.Poklepał po plecach swoją siostrę. Po drodze zgarnął parę puszek piwa, więc rzucił je na koc.
-Poznaj moją siostrę. Sovay, poznaj Juliet.-Miał problemy z wymową jej imienia, dlatego przekręcił je na angielskie.

Imię wydawało mu się..polskie.Ale nie potrafił go poprawnie wymówić. Juliet brzmiało w jego ustach o wiele lepiej.Czekał tylko na reakcję Sovay.Z jej zdaniem bardzo się liczył, więc..Nah,czekał.

Dobra, żarty. Gabe był Polakiem i po polsku mówił biegle-ale imię Julity wydawało mu się okropnie przereklamowane, i Juliet brzmiało o wiele lepiej.No i miał z tego ubaw.

- Hej, miło cię poznać - powiedziała uśmiechając się do nowo poznanej legionistki i uścisnęła jej dłoń.
Usiadła obok nich na kocu, przyglądając im się uważnie. Miała tylko nadzieję, że Julita nie miała nic do Greków. To byłby słaby początek nowej znajmości, prawda?
- Kojarzę cię. Jesteś od Aresa... znaczy się, od Marsa, prawda? - zapytała i machnęła ręką przepraszająco: - Sorki, ciągle mi się mylą rzymskie imiona z greckimi. Ale to chyba normalne, nie?
Bo przecież rzymianin też mógł zapomnieć, jak nazywa się grecka bogini księżyca, albo bóg wiatrów, nie?

Nie chciał wcinać się w rozmowę, więc tylko je obserwował. Otworzył kciukiem puszkę piwa, po czym napił się go trochę. Gdy już poczuł limonkowy, kwaśny smak uśmiechnął się. Uwielbiał limonki.Wchłonął do nosa również woń napoju alkoholowego, uśmiechając się. Soczysty i intensywny zapach.Tak, to lubi.Brakowało mu teraz tylko popkornu, dużego telewizora, konsoli i Wiedźmina.

- Nie, spoko, to normalne, że chcesz coś wiedzieć. Nie mamy wspólnej matki. Chyba, że zmieniła tożsamość i bardzo spodobała się tausiowi - mówiąc to, uśmiechnęła się pod nosem.
Nagle zagrzmiało.
- Oho, Hero-Junona jednak nie spisała się na medal.
Spojrzała w górę. Stwierdziła, że burza ominie obóz, tylko trochę pogrzmi, deszczu raczej też nie będzie. Zastanawiała się, czy Gabe też nagle poweselał.
Również wzięła piwo i wypiła łyk. Rzadko piła, ale to piwo nawet jej zasmakowało. Oczy Sovay zaczęły zmieniać się w niebieskie. Ale tylko trochę, bo to też zależało od burzy. Jeżeli było tak jak teraz, to były w dziwnym brązowo-niebieskim odcieniu.
- Znasz się z Sam, nie? - zagadnęła Julię. W końcu była siostrą Sam.

Burza nadchodziła? Może. Mimowolnie się uśmiechnął. Na wzmiankę o Junonie parsknął śmiechem. Dalej sączył piwo, czekając właściwie na dalszy rozwój ich rozmowy, bo dziwnie przyjemnie mu się ich słuchało. W sumie, dlaczego miałoby być inaczej? Westchnął cicho, czekając na kolejną błyskawicę, która mogłaby przeciąć chmury i ich nudne bytowanie.Kiedyś, gdy jego moce jeszcze działały, sam je wywoływał. Oh, to były naprawdę piękne czasy.

- Och, no wiesz. Po prostu sobie igramy z zazdrosną żoną Zeusa, najwspanialszą i najpotężniejszą boginią w całym panteonie! A tak poważnie, to już taka tradycja, że dzieci Gromowładnego nie lubią jego żony, ze wzajemnością. Lubi nam uprzykrzać życie, raz przez nią miałam dwa potwory na głowie. Ale był jakiś Jason Grace, ten z przepowiedni, jego Hero-Junona chyba lubiła - powiedziała i dodała: - Przyjaźnię się z Sam, praktycznie odkąd się tu pojawiłam. A więc... jesteś z piątki?

- Nie dziwię się, dużo słuszałam o Junonie. W sumie nie dziwmy się też by mnie wkurzało, gdyby mój mąż miał tyle dzieci z innymi kobietami. A ja była bym uważana za Boginię małżeństwa. Absurd.- powiedziałam z uśmiechem- Na szczęście mój ojciec jest wolnym strzelcem i żadna bogini raczej niema do mnie pretensji. A co do kohorty tak jestem z piątki. Dzięki temu znam Gabe. Prawda centurionie?- mówiąc ostatnie zdanie na twarzy Julity była udawana powaga. Baa nazywając Gabe centyrionem nawet lekko ukłoniła głowę.

-Oczywiście,Julie.-Uniósł piwo do góry na znak toastu,i dopił pierwszą puszkę.Oh,jak denerwowały go takie infantylne przekomarzanki.Nie miał już trzynastu lat,tylko siedemnaście.Może i nadal był dzieckiem,ale z wiekiem przyszła nieco inna mentalność i oczekiwania wobec tego świata,więc charakter typowego nastolatka musiał schować do kieszeni.Nie znaczy to,że całkowicie zrezygnował z uroków bycia pół dorosłym.Miał może i większą odpowiedzialność na swoich barkach jako centurion,ale nie narzekał na to.Ani trochę.

- No, w sumie trochę biedna jest. Co nie oznacza, że nie jest podła! Kojarzy mi się z Cersei... - powiedziała, śmiejąc się.
W końcu Posjedon też miał żonę i jakoś nie dręczyła jego dzieci. A Hera... wyjątkowo wredna bogini.

Sam szła do zamarzniętego jeziora. Nagle zobaczyła swoją przyjaciółkę Sov, siostrę Julitę i centuriona kohorty. Chwilę słuchała ich rozmowy.
- Pff, ja tam lubię Junonę i Cersei - oznajmiła.
Czekała na ich reakcje.

Nagle usłyszała Sam. Nie spodziewała jej się tutaj ale cieszyła się że wpadała.
- Jasne, przyznaj się ze po prostu boisz się powiedzieć na nie coś złego by nie mieć problemów.- uśmiechnęła się do niej- tak wg co tu robisz?- powiedziała, po czym posunęła się robiąc sam miejsce na kocu.
Piwo które piła niestety już się skończyło. Nie chciało jej się odnieść puszki, bo kosz był za daleko, wiec położyła ją koło siebie i sięgnęła po kolejną pełną puszkę.

- Ja się boję? Chyba sobie żartujesz - odpowiedziała ze złością. - Przechodziłam i usłyszałam głosy.
Usiadła na miejscu koło Julity.

- O, hej Sam - przywitała się z przyjaciółką i posłała jej wesoły uśmiech. - Wiesz, w obozie ciągle się słyszy głosy. Wiesz, lary. Wychodzi na to, że wszyscy powinniśmy się udać do psychiatryka. Hura, w grupie raźniej, nie?

Julita zaśmiała się z żartu Sov. Było już dość późno, za chwile chyba będzie musiała się zbierać. Nie mogła znów za mało spać, to odkładało się na jej treningach.
- Wszyscy razem do psychiatryka? To już nigdy by nas nie wypuścili!- zaśmiała się.